Čapek Karel

fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Čapek Karel , ur. 9 I 1890, Malé Svatoňovice k. Trutnova, zm. 25 XII 1938, Praga,

brat Josefa, pisarz czeski;

1921–38 w redakcji dziennika Lidové noviny; twórca awangardowej prozy czeskiej; bliski kręgom T.G. Masaryka; debiutował opowiadaniami filoz. (Boża męka 1917, wyd. pol. 1927); żywo reagował na problemy współcz. cywilizacji (utopijny dramat RUR 1920, wyst. pol. 1922, wyd. pol. 1956, powieści: Fabryka absolutu 1922, wyd. pol. 1947, Krakatit 1924, wyd. pol. 1926), sygnalizując niebezpieczeństwo dehumanizacji w kulturze i etyce mieszczańskiej; wnikliwym obserwatorem spraw ludzkich okazał się w trylogii: Hordubal (1933, wyd. pol. 1935), Meteor (1934, wyd. pol. 1935), Zwyczajne życie (1934, wyd. pol. 1935); w powieści Inwazja jaszczurów (1936, wyd. pol. 1949) i dramatach (m.in. Matka 1938, wyst. pol. 1955, wyd. pol. 1956) wskazywał na niebezpieczeństwo faszyzmu i nawoływał do obrony zagrożonych wartości humanist.; ponadto ogłosił liczne opowiadania dla dzieci i wrażenia z podróży Listy z Anglii (1924, wyd. pol. 1957); pol. wybory: Dramaty (1956), Aforyzmy (1984).

Bibliografia

H. JANASZEK-IVANIČKOVÁ Karel Čapek, Warszawa 1985.