Canuti Domenico

Canuti

[kanụti]

Domenico, ur. 5 IV 1626, Bolonia, zm. 6 IV 1684,

wł. malarz i rysownik;

był uczniem G. Reniego, Guercina, A. Siraniego i F. Gessiego. W 1651–55, dzięki protekcji opata T. Peppoli, przebywał w Rzymie. Jego najwcześniejsze dzieło, Ekstaza św. Cecylii w Santa Maria in Valverde w Imoli, świadczy o silnym wpływie Reniego i Carraccich na jego twórczość, a fresk Sąd Ostateczny w San Girolamo della Certosa w Bolonii (1658) o narastających tendencjach barokowych. Za największe osiągnięcie C. uważa się dekorację freskową w Palazzo Peppoli Campogrande w Bolonii: 2 sceny z dziejów rodu Peppoli na klatce schodowej (1665) i plafon z Apoteozą Herkulesa w salonie (wraz z G.G. Santim, specjalizującym się w malarstwie iluzjonistycznym, tzw. kwadraturowym, 1668–70), który na długi czas stał się wzorem dla dekoratorów bolońskich. W latach 70. był ponownie w Rzymie, gdzie 1672 został czł. Accademia di San Luca; namalował wówczas fresk Św. Dominik w glorii na sklepieniu kościoła Santi Domenico e Sisto (1674–75), Apoteozę Romulusa w Palazzo Altieri (1675–76) — przy obydwu współpracował z E.G. Haffnerem, specjalizującym się w malarstwie iluzjonistycznym. Ich wspólny styl znalazł żywy oddźwięk w genueńskim malarstwie freskowym. Po powrocie do Bolonii wykonał dekorację w salach biblioteki klasztoru San Michele in Bosco (1677–80) i w tamtejszym kościele (1682–84). Malował gł. kompozycje rel., rzadziej mitol. lub hist., także portrety, był najwybitniejszym dekoratorem bolońskim 2. poł. XVII w., znanym i płodnym rysownikiem (np. Faun — Muzeum Nar., Warszawa). Uczniem C. był G.M. Crespi.

Justyna Guze

Bibliografia

S. Stagni Domenico Maria Canuti, Rimini 1988;

E. Feniblatt Seventeenth-century Bolognese Ceilling Decorators, Santa Barbara 1992.