Ćalukjowie
 
Encyklopedia PWN
Ćalukjowie,
dynastia indyjska, panująca w VI–XII w. w Dekanie;
założyciel dynastii, Pulakeśin I, ustanowił swą władzę na terenach wokół Watapi (ob. Badami) w Bidźapurze w poł. VI w.; jego następcy zdobyli Konkanę z portem Rewatidwipa (Goa); w pocz. VII w. Pulakeśin II zwyciężył Harszę i ustalił północną granicę swego terytorium na rz. Narbadzie; toczył wojny z dyn. Pallawów i na zdobytych od nich terenach Wengi (ob. Andhra Pradeś) osadził swego brata Wisznuwardhamanę (631); ziemie te wkrótce usamodzielniły się pod panowaniem tzw. Ć. Wschodni; syn Pulakeśina II, Wikramaditja I zdobył ziemie na północ od rz. Narbady i osadził na nich brata, Dźajasimhę (655); dał on początek gałęzi rodu zw. Ć. z Laty, która nie odegrała większej roli; w poł. VIII w. tereny Ćalukjów Zachodnich podbili Rasztrakutowie, i odsunęli ich od władzy na 2 wieki; Ćalukjowie Wschodni przetrwali dzięki sojuszom z Rasztrakutami i w połowie X w. zadali im klęskę, co pozwoliło Ć. Zachodnim ponownie objąć ziemie od rz. Narbady do rz. Tungabhadry; w poł. XI w. rywalizację o Wengi podjęła dyn. Ćolów; 1070 nastąpiło połączenie dyn. Ćolów i Ć. Wschodnich, stało się to początkiem osłabienia i ostatecznie zaniku dynastii w końcu XII wieku.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia