Bungera, Oaza
 
Encyklopedia PWN
Bungera, Oaza
[o. baŋgera],
Bunger Hills, Wzgórza Bungera,
region fizycznogeogr. w Antarktydzie Wschodniej, na Wybrzeżu Knoxa, w zachodniej części Ziemi Wilkesa.
Pow. 482 km2; obszar pagórkowaty (wysokość do 165 m), zbud. z prekambryjskich skał metamorficznych, silnie zniszczony w wyniku wietrzenia fiz., obniżenia wypełnione gliną morenową; liczne jeziora (niektóre zasolone) zamarzające okresowo; najgłębsze Jez. Figurowe (dł. 18 km, głęb. 137 m); średnia temp. powietrza w lecie 2,3°C, w zimie –18,7°C, najwyższa zanotowana temp. 9,9°C, najniższa –42,7°C, siła wiatru do 56 m/s; na skałach mchy i porosty; latem ptaki; pol. stacja nauk. „Dobrowolski”; Oaza Bungera została odkryta 1947 przez amer. pilota A. Bungera.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia