Bujnicki Teodor, ur. 13 XII 1907, Wilno, zm. 27 lub 28 XI 1944, tamże,
poeta, satyryk;
Bujnicki Teodor
Encyklopedia PWN
1931–34 czł. grupy poet. Żagary, współredaktor mies. „Żagary”; w poezji (zbiory Po omacku 1933, W połowie drogi 1937) nawiązywał do wzorów romant. i skamandryckich, pisał wiersze pacyfistyczne, erotyki, liryki krajobrazowe, satyryczno-ironiczne epigramaty; po wybuchu II wojny światowej pozostał w Wilnie, współpracując z „Gazetą Codzienną”; po inkorporacji Litwy w skład ZSRR i utworzeniu Litew. SRR 1940 był czł. redakcji „Prawdy Wileńskiej”; 1942 skazany na karę śmierci przez tajny Sąd Specjalny RP pod zarzutem kolaboracji; w czasie okupacji niem. ukrywał się poza Wilnem, po wkroczeniu Armii Czerwonej do miasta 1944 podjął działalność w ZPP; został zastrzelony w nie wyjaśnionych okolicznościach, prawdopodobnie z rozkazu AK.
