Brodowski Antoni, ur. przed 26 XII 1784 (data chrztu), Warszawa, zm. 31 III 1832, tamże,
ojciec Tadeusza i Józefa, malarz.
Brodowski Antoni
Encyklopedia PWN
Czołowy przedstawiciel klasycyzmu w malarstwie pol.; studiował w Paryżu (u F. Gérarda i J.L. Davida); od 1814 działał w Warszawie; od 1820 profesor na Wydziale Sztuk Pięknych uniw. w Warszawie; od 1822 czł. TPN; reorganizator szkolnictwa artyst. w duchu klasycyzmu fr.; portretował czł. TPN (m.in. J.U. Niemcewicza 1820, S.K. Potockiego) i wiele znanych osobistości (ks. J. Poniatowskiego, J. Sułkowskiego); dorobek Brodowskiego, obejmujący 4 większe kompozycje i ponad 50 portretów, uformowany na klasycyzmie szkoły Davida, nie jest pozbawiony cech realizmu, a nawet akcentów romant.; gł. dzieła Brodowskiego: Autoportret (1813), Parys w czapce frygijskiej, Edyp i Antygona (1828) i in.; autor rozprawy Co stanowi szkołę malarską? (1824), w której wyłożył swoje poglądy artyst.; uczniami Brodowskiego byli m.in.: R. Hadziewicz, B. Dąbrowski, J.K. Minasowicz, J. Tatarkiewicz.
