Bridgmana–Stockbargera metoda
jedna z metod hodowania monokryształów z substancji stopionych.
[m. brıdżmena stokbardżera],
Bridgmana–Stockbargera metoda
Encyklopedia PWN
stopiony wsad umieszcza się w tyglu, którego dno jest tak ukształtowane, że wzrasta tylko zarodek ułożony równolegle do osi pionowej tygla; w miarę wolnego opuszczania tygla w dół pieca, do obszaru o niższej temperaturze, rosnący monokryształ wypełnia cały tygiel. Metodą Bridgmana–Stockbargera stosuje się do wytwarzania monokryształów półprzewodników (np. arsenku galu), większości metali (m.in. miedzi, cynku, złota) oraz wielu związków nieorg. i org. (m.in. fluorytu, fluorku litu, siarczku kadmu, antracenu, naftalenu).
