Branicki Franciszek Ksawery
 
Encyklopedia PWN
Branicki Franciszek Ksawery, ur. ok. 1730, zm. 1819, Biała Cerkiew,
dziad Ksawerego, hetman wielki koronny;
początkowo stronnik i przyjaciel Stanisława Augusta Poniatowskiego; dowodził wojskami król. przeciwko konfederatom barskim oraz pacyfikował 1768 Ukrainę (koliszczyzna); po I rozbiorze Polski wysyłany przez króla w poufnych misjach dyplomatycznych (1773 do Francji, 1774 do Rosji); od 1775 przywódca opozycji magnackiej przeciw królowi i Radzie Nieustającej; przeciwnik reform Sejmu Czteroletniego; 1792 współtwórca konfederacji targowickiej; w czasie powstania kościuszkowskiego zaocznie skazany na karę śmierci; po przejściu na służbę ros. osiadł w Białej Cerkwi.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia