Brandys Marian
 
Encyklopedia PWN
1939–45 jeniec oflagów niem. (gł. w Woldenbergu); 1958–69 w redakcji tyg. „Świat”; stworzył oryginalny typ pisarstwa hist., swoistego „reportażu z przeszłości”, którego tematyczną osnowę stanowią powikłane losy pokolenia uczestników wojen napoleońskich, późniejszych polityków i dygnitarzy Królestwa Pol.: cykl Kozietulski i inni (t. 1–2 1967) oraz Koniec świata szwoleżerów (t. 1–5 1972–79); w nurcie zainteresowań hist. mieszczą się także opowieści biogr. (m.in. o bratanku Stanisława Augusta Nieznany książę Poniatowski 1960, o J. Sułkowskim Oficer największych nadziei 1964, o J. Zajączku Generał Arbuz 1988) oraz szkice (O królach i kapuście 1959, Moje przygody z historią, wyd. poza cenzurą 1981, Strażnik Królewskiego Grobu 1984); proza reportażowa o Nowej Hucie Początek opowieści (1951), utwory dla młodzieży (Śladami Stasia i Nel 1961, Z panem Biegankiem w Abisynii 1962), reportaże z podróży; ponadto zbiory szkiców i wspomnień Moje przygody z wojskiem (Londyn 1992), Dzienniki z lat 1972–78 (t. 1–3 1996–97) — zapis kształtowania się opozycji demokr. lat 70. i dram. perypetii jej uczestników;1974 nagroda państw. I stopnia.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia