Brahui,
lud drawidyjski mieszkający gł. w środkowym Beludżystanie (Pakistan), również w Afganistanie i Iranie;
Brahui
Encyklopedia PWN
ok. 1,6 mln (lata 90. XX w.); rodzimym językiem jest brahui; są muzułmanami sunnitami; B. są najbardziej na północ wysuniętą grupą Drawidów, znacznie oddaloną i izolowaną od ich podstawowej bazy w południowych Indiach; dzielą się na ponad 30 plemion, najwyższą pozycję zajmują plemiona z obszaru księstwa Kalatu, które powstało w 1666, a w 2. połowie XVIII w. kontrolowało cały Beludżystan z portem Karaczi i częścią Afganistanu włącznie; plemiona dzielą się na patrylinearne rody zorganizowane na wzór wojskowy, ale o sprawach plemienia decyduje rada starszych; żyją w przemieszaniu z iranojęzycznymi Beludżami, poddani z ich strony silnej asymilacji, czemu sprzyja podobieństwo kultury i trybu życia z dominacją koczowniczego pasterstwa owiec, kóz, koni i wielbłądów; są znani z mistrzowskiej jazdy konnej; mieszkają w namiotach na planie kwadratu o boku ok. 7 m., krytych brunatną tkaniną z koziej wełny; tradycyjna baza gospodarcza skazuje B. na ubóstwo, toteż silna jest emigracja do miast.
