Bouyer
fr. teolog katol., oratorianin;
[bujẹ]
Louis, ur. 17 II 1913, Paryż, zm. 22 X 2004, tamże,
Bouyer Louis
Encyklopedia PWN
pochodzi z rodziny protest.; przez kilka lat był pastorem luterańskim, po czym przeszedł na katolicyzm; profesor m.in. Uniw. Katolickiego w Paryżu; pozostaje pod głębokim wpływem dzieł Ojców Kościoła oraz duchowości i obrzędowości chrześc.; zakres jego dokonań obejmował różne dziedziny, takie jak: teologia ekumenizmu, duchowość, liturgia i humanizm chrześc.; gł. prace: Misterium paschalne (1945, wyd. po 1973), Parole. Église et sacraments dans le protestantisme et catholicisme (1960), Wprowadzenie do życia duchowego (1960, wyd. pol. 1982), Eucharistie. Théologie et spiritualité de la prière eucharistique (1966), Kościół Boży. Mistyczne ciało Chrystusa (1970, wyd. pol. 1977), Le Fils éternel. Théologie de la Parole de Dieu et christologie (1974), Le Père invisible (1976), Le Consolateur. Esprit Saint et vie de grâce (1980).
