Bordeaux
m. w południowo-zachodniej Francji, nad Garonną, 25 km powyżej jej połączenia z Dordogne i 100 km od jej ujścia do O. Atlantyckiego;
[bordọ] 
,
, Bordeaux
Encyklopedia PWN
zespół miejski 1,2 mln mieszk. (2008). W starożytności miasto rzym. Burdigala; od 314 siedziba biskupstwa; 412 zajęte przez Wizygotów; od 507 w państwie Franków; 1154–1452 pod panowaniem ang., przeżywało okres rozkwitu jako port zaopatrujący Anglię w produkty rolne; 1453 przyłączone do Korony fr.; w XVIII w. prowadziło ożywiony handel mor. z Antylami; w czasie wojny 1870–71 oraz I i II wojny światowej przejściowo siedziba rządu francuskiego. Duży ośr. przem.: rafinerie ropy naftowej, przemysł petrochemiczny, lotn., metal., maszyn., spoż. (gł. winiarski — znane bordoskie wina), stocznia; jeden z ważniejszych portów mor. Francji (przeładunek 9,4 mln t, 1987), przywóz ropy naftowej, wywóz gł. wina; port rybacki; gł. węzeł kol. i drogowy (m.in. połączenie autostradą z Paryżem i Tuluzą) południowo-zachodniej Francji; port lotn.; ośrodek handlowy regionu uprawy winorośli; siedziba arcybiskupstwa; 3 uniw. (najstarszy zał. 1441), wyższe szkoły: sztuk plast. (od 1712), mor. (od 1613); duży ośr. turyst.; coroczne festiwale muz.; muzea, m.in. sztuk pięknych i sztuki dekoracyjne; fragmenty rzym. amfiteatru i murów obronnych; kościoły rom. i got.: St. Seurin, Ste Eulalie, St. Michel z wieżą 109 m; got. katedra St. André (XII, XIV w.), kościół Notre Dame (XVII–XVIII w.); założenie urb. z XVIII w.: Place de la Bourse (J.A. Gabriel), promenada Jardin Public; gmachy publiczne: Giełda, Teatr Wielki i prefektura (V. Louis), ratusz, pałace.
