Bongo, Bungu,
lud afryk. mieszkający w Sudanie Południowym; ok. 120 tys. (lata 90. XX w.);
Bongo
Encyklopedia PWN
ok. 120 tys. (lata 90. XX w.); język z grupy szari-nil rodziny nilo-szharyjskiej; animiści oraz katolicy; w przeszłości żyli w niewielkich izolowanych grupach, brak współdziałania był m.in. przyczyną ich zdziesiątkowania w XVIII w.; współcześnie mieszkają w rozproszonych osadach wzdłuż szlaków komunikacyjnych; są społeczeństwem patrylinearnym (dziecko jest włączane do rodu ojca, w linii męskiej jest dziedziczona własność i przywileje społeczne); praktykują wielożeństwo (poligynię); władza polityczna lokalnych wodzów jest ograniczona, ale mają decydujący głos przy podejmowaniu ważnych decyzji; podstawą gospodarki jest uprawa roślin (sorgo, proso, sezam, tytoń), hodowla, myślistwo i rybołówstwo (są znani jako doskonali myśliwi, którzy każdą porę suchą spędzają na polowaniu i łowieniu ryb); rozwinięte było u B. rzemiosło, zwłaszcza kowalstwo (tradycyjnie zaopatrywali sąsiednie ludy w żelazne narzędzia) oraz rzeźba w drewnie.
