Boncampagni

Boncampagni

[bonkampạni],

ród wł.; wg tradycji pochodzący z Umbrii, w 1. poł. XVI w. osiadły w Bolonii.

Najwybitniejsi przedstawiciele: twórcą potęgi rodziny był Ugo, ur. 1502, zm. 1585, profesor uniw. bolońskiego, kardynał, od 1572 papież Grzegorz XIII; jego syn Giacomo, markiz Vignola (od 1577), książę Sora (od 1579) i Arpino (od 1583), ur. 1548, zm. 1612, od 1572 prefekt zamku św. Anioła, od 1573 generał Kościoła i od 1585 prefekt milicji papieskiej, właściciel pałacu w Rzymie zw. Sora, zaliczany do grupy najbogatszych i najbardziej wpływowych osobistości rzym., był protoplastą książęcej linii rodu; Gregorio, ur. 1642, zm. 1707, po ślubie z Ippolitą Ludovisi został ks. Piombino i Venosa, dając początek linii Boncampagni-Ludovisi. Z rodu B. pochodziło także 5 kard.: Filippo, ur. 1548, zm. 1586, pronotariusz apostolski, służący w misjach dyplomatycznych; Francesco, ur. 1596, zm. 1644, doktor praw uniw. w Bolonii, arcybp Neapolu, znawca kodeksów łac. i gr.; Girolamo, ur. 1622, zm. 1684; Giacomo, ur. 1652, zm. 1731, arcybp Bolonii; Ignazio, ur. 1743, zm. 1792; wierni stronnicy Hiszpanii, pozbawieni wpływów w okresie napoleońskim, odzyskali władzę po kongresie wiedeńskim 1815.