Bohomolec Franciszek, ur. 29 I 1720, Białoruś, zm. 24 IV 1784, Warszawa,
brat Jana, pisarz, wydawca, publicysta, jezuita;
Bohomolec Franciszek
Encyklopedia PWN
fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
wykładowca retoryki w kolegiach jezuickich w Wilnie i w Warszawie (od 1752); 1761–73 redaktor „Wiadomości Uprzywilejowanych Warszawskich”, od 1762 prefekt warsz. drukarni jezuickiej (od 1773 nadworna); od 1765 związany z obozem król., 1768 redaktor „Monitora”; autor licznych komedii satyr.-dydaktycznych w duchu oświecenia, pisanych początkowo dla jezuickiej sceny szkolnej (tzw. komedie konwiktowe), od 1766 dla sceny nar., m.in.: Małżeństwo z kalendarza (1766), Pan dobry (1767), Czary (1774); wraz z I. Krasickim twórca nowej formy moralistyczno-obyczajowego felietonu (w „Monitorze”); pisał także wiersze okolicznościowe, m.in. głośną pieśń biesiadną Kurdesz nad Kurdeszami; inicjator i wyd. «Zbioru Dziejopisów Polskich» (t. 1–4 1764–68) oraz dzieł pisarzy XVI i XVII w. (m.in. J. Kochanowskiego); wybór: Komedie konwiktowe (1959), Komedie na teatrum (1960).
