Blok Stronnictw Demokratycznych
 
Encyklopedia PWN
Blok Stronnictw Demokratycznych,
sojusz wyborczy PPR, PPS, SL i SD, kierowany przez komunistów;
nazwa B.S.D. była środkiem walki z demokr. opozycją i kamuflowała dążenia komunistów do wprowadzenia w kraju systemu totalitarnego; z inicjatywą utworzenia porozumienia wystąpiły XI 1945 władze PPS, ale w rzeczywistości jego hegemonem była PPR; II 1946 — w związku z dążeniem komunistów, by w wyborach parlamentarnych wystawiono tylko jedną, całkowicie kontrolowaną przez nich listę — toczyły się rozmowy między przedstawicielami PPR i PPS a opozycyjnym PSL — S. Mikołajczyka, dotyczące wejścia tej ostatniej partii w skład Bloku. Po odrzuceniu przez PSL oferty przyznającej jej 20% mandatów poselskich, ugrupowania należące do B.S.D. wystąpiły z inicjatywą odroczenia wyborów i przeprowadzenia 30 VI 1946 tzw. referendum ludowego (referendum 1946), przed którym wezwały do głosowania na postawione w referendum pytania 3 razy tak. Przed wyborami do Sejmu Ustawodawczego podstawą działania B.S.D. była zawarta przy udziale J. Stalina XI 1946 umowa między PPR a PPS, w której ustalono podział mandatów między ugrupowania bloku (PPR i PPS po 31%) oraz najwyższych urzędów w państwie (prezydent — PPR, premier — PPS, marszałek sejmu — SL). W wyborach do Sejmu 19 I 1947, które odbyły się w warunkach terroru służby bezpieczeństwa oraz fałszerstw, Blok uzyskał 394 mandaty; po opanowaniu PSL przez działaczy prokomunist. do Bloku włączono także tę partię; 1948 przestano używać nazwy B.S.D.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia