Biota–Savarta prawo,
fiz. prawo określające wielkość i kierunek indukcji magnet. (indukcja) w dowolnym punkcie jednorodnego izotropowego ośrodka dla pola magnet. wytworzonego przez przewodnik ze stałym prądem elektrycznym;
Biota–Savarta prawo
Encyklopedia PWN
zgodnie z tym prawem element przewodnika d
, przez który płynie prąd I, wytwarza w punkcie A przestrzeni pole magnet. o indukcji d
: 
, gdzie μ — przenikalność magnetyczna ośr., 
— promień wodzący skierowany od elementu d do punktu A; wektor d jest prostopadły do płaszczyzny wyznaczonej przez wektory d i i skierowany zgodnie z regułą korkociągu (Ampère’a reguła); całkowita indukcja magnet. w punkcie A (pochodząca od całego przewodnika z prądem) jest sumą wektorową d pochodzących od wszystkich elementów d, na które można podzielić przewodnik; prawo sformułowali wspólnie 1820 J.B. Biot i F. Savart.
, przez który płynie prąd I, wytwarza w punkcie A przestrzeni pole magnet. o indukcji d: , gdzie μ — przenikalność magnetyczna ośr., — promień wodzący skierowany od elementu d do punktu A; wektor d jest prostopadły do płaszczyzny wyznaczonej przez wektory d i i skierowany zgodnie z regułą korkociągu (Ampère’a reguła); całkowita indukcja magnet. w punkcie A (pochodząca od całego przewodnika z prądem) jest sumą wektorową d pochodzących od wszystkich elementów d, na które można podzielić przewodnik; prawo sformułowali wspólnie 1820 J.B. Biot i F. Savart. Znaleziono w książkach Grupy PWN
Trwa wyszukiwanie... 
