Bieńczyk Marek

Bieńczyk Marek, ur. 6 VII 1956, Milanówek k. Warszawy,

prozaik, eseista, historyk literatury, tłumacz;

od 1987 prac. nauk. IBL PAN; w twórczości, zarówno nauk. (studium oparte na listach Z. Krasińskiego do przyjaciół Czarny człowiek. Krasiński wobec śmierci 1990), eseistycznej (Melancholia. O tych, co nigdy nie odnajdą straty 1998, Oczy Dürera. O melancholii romantycznej 2002, Książka twarzy 2012), jak i powieściowej (Terminal 1994, Tworki 1999), podejmuje temat doświadczenia utraty; wyrafinowana formalne proza B. jest zaliczana do nurtu postmodernistycznego; zbiór felietonów Kronika wina (2001), przekłady (m.in. M. Kundera, R. Barthes, E. Cioran); 2012 Literacka Nagroda Nike (Książka twarzy).