Bieliński Franciszek
 
Encyklopedia PWN
Bieliński Franciszek, ur. ok. 1683, zm. 8 X 1766, Warszawa,
syn Kazimierza Ludwika, marszałek wielki koronny;
od 1714 podskarbi ziem pruskich, od 1725 wojewoda chełmiński, od 1732 marszałek nadworny kor., od 1742 — w. kor.; początkowo zwolennik „Familii” Czartoryskich, potem partii hetmańskiej (Potockich); kierował pracami nad uporządkowaniem i rozbudową Warszawy; od 1742 stał na czele Komisji Brukowej; od tytułu piastowanego przez Bielińskiego urzędu marszałka nazwa ul. Marszałkowskiej w Warszawie.
Bibliografia
S. HERBST Ulica Marszałkowska, Warszawa 1978.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia