Biblia Poliglotta Complutensis
 
Encyklopedia PWN
Biblia Poliglotta Complutensis
[łac.],
Biblia compluteńska,
najstarsze i najsłynniejsze wielojęzyczne wydanie Biblii;
opracowana z inicjatywy kard. F. Jiméneza de Cisneros w celu ułatwienia prac porównawczych i wydana (t. 1–6, 1514–17) na uniwersytecie w Alcalá de Henares (łac. Complutum) w Hiszpanii; rozpowszechniana po uzyskaniu 1520 aprobaty papieża Leona X; w t. 1–4 zamieszczono Stary Testament: Pięcioksiąg w 4 językach — po łacinie (Wulgata), hebrajsku, gr. (Septuaginta) i aramejsku (Targum Onkelosa), pozostałe księgi w 3 językach (bez aramejskiego); w t. 5 — Nowy Testament (po gr. i łacinie) oraz w t. 5–6 zamieszczono słowniki użytych języków, gramatykę hebrajską i indeksy; wydrukowana w ok. 600 egz.; wydanie B.P.C. jest uważane za jedno z najważniejszych nauk. przedsięwzięć renesansu.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia