Białostocka, Wysoczyzna,
wysoczyzna morenowa w północnej części Niz. Północnopodlaskiej, między Kotliną Biebrzańską na północy i północnym zachodzie, Doliną Górnej Narwi na południu i południowym zachodzie oraz Wzgórzami Sokólskimi i doliną Świsłoczy na wschodzie;
Białostocka, Wysoczyzna
Encyklopedia PWN
faliste równiny sandrowe i morenowe, urozmaicone wysokimi wzgórzami moren i kemów; wysokość do 214 m (Góra Św. Jana); rozcięta dolinami dopływów Biebrzy i Narwi; na sandrach — lasy (puszcze: Buksztelska, Knyszyńska — park krajobrazowy, liczne leśne rezerwaty przyr.); region roln., gospodarka leśna; gł. m. — Białystok.
