Białoruski Komitet Narodowy (BKN), Wịlenski biełarụski nacyjanạlny kamitẹt,
reprezentacja polit. Białorusinów w II RP; powstał 1921 w Wilnie i skupiał w swoich szeregach przedstawicieli wszystkich (oprócz ugrupowań polonofilskich) partii białoruskich;
Białoruski Komitet Narodowy
Encyklopedia PWN
skupiał przedstawicieli różnych kierunków polit.; od 1922, po wyborach do sejmu i powstaniu Białorus. Klubu Sejmowego, koordynował działalność białoruskiej organizacji społ.; w latach 30; BKN był najpoważniejszą białoruską instytucją polit. w Polsce; domagał się m.in. radykalnej reformy rolnej, zmiany systemu podatkowego, zwiększenia kredytu dla wsi białoruskiej, rozbudowy szkolnictwa nar., białorutenizacji Kościoła katol. i Cerkwi prawosł. na ziemiach białoruskich oraz demokratyzacji ordynacji wyborczej; 1938 rozwiązany; gł. działacze: A. Łuckiewicz, A. Klimowicz, J. Późniak, A. Stankiewicz, B. Taraszkiewicz.
