Beria Ławrientij P.
 
Encyklopedia PWN
Beria Ławrientij P., ur. 29 III 1899, Mercheuli, zm. 23 XII 1953, Moskwa,
polityk sowiecki;
Gruzin, zaufany Stalina; 1921–31 w Czeka i GPU na Zakaukaziu; 1931–38 I sekr. KC KP(b) Gruzji (w Zakaukaskiej SFRR); 1938–53 na czele służby bezpieczeństwa ZSRR jako: 1938–45 komisarz spraw wewn. (NKWD), 1946–53 kontroler Minist. Spraw Wewn. i Minist. Bezpieczeństwa Państw. ZSRR z ramienia Prezydium Biura Polit. partii, a 1953 min. spraw wewn.; 1941–53 także wicepremier (zast. przewodniczącego Rady Ministrów); 1941–45 czł. i zast. przewodniczącego Państw. Kom. Obrony ZSRR (nadzorował działalność organów bezpieczeństwa, wywiadu, kontrwywiadu i milicji — otrzymał tytuł marszałka); 1946–53 czł. Biura Polit., potem Prezydium KC KPZR; współodpowiedzialny za masowe represje i zbrodnie; usunięty z partii w czasie konfliktu o władzę z N. Chruszczowem; VI 1953 skazany na karę śmierci, rozstrzelany.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia