Berenson Leon, ur. 1882, Warszawa, zm. 23 IV 1941, tamże,
adwokat, publicysta;
Berenson Leon
Encyklopedia PWN
od 1906 adwokat w Warszawie, obrońca w procesach polit. (m.in. J. Mireckiego i H. Barona); w czasie I wojny świat. 1915 czł. Rady Miejskiej Warszawy, 1917–18 w Departamencie Sprawiedliwości Tymczasowej Rady Stanu; w odrodzonej Polsce współtwórca aparatu sprawiedliwości, 1920–23 w służbie dyplomatycznej, następnie ponownie w adwokaturze, obrońca m.in. działaczy PPS — N. Barlickiego i A. Pragiera w procesie brzeskim (1931); działacz Ligi Obrony Praw Człowieka i Obywatela; 1935–38 uczestnik kampanii na rzecz amnestii dla więźniów polit., demokratyzacji ustroju adwokatury i likwidacji obozu w Berezie Kartuskiej; od 1937 współpracownik warsz. Klubu Demokr., następnie SD; 1939 czł. Nacz. Rady Adwokackiej; zmarł w getcie; opublikował m.in. Z sali śmierci. Wspomnienia obrońcy politycznego (1929).
