Bełz, Belz,
m. na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, nad Sołokiją (dopływ Bugu), w pobliżu granicy z Polską.
Bełz
Encyklopedia PWN
— 2,3 tys. mieszk. (2010). W XI–XIV w. znaczny ośr. miejski Rusi Halicko-Włodzimierskiej; od 2. poł. XII w. do lat 30. XIII w. stol. księstwa ruskiego; 1366 włączony do Polski; 1375 prawa miejskie; ośr. handl.; 1388–1462 lenno książąt mazow.; 1462–1793 stol. woj. bełskiego; od 1772 w zaborze austr.; 1919–39 w Polsce; IX 1939–41 pod okupacją sowiecką, deportacje ludności (gł. Polaków) w głąb ZSRR; od 1941 pod okupacją niem., od 1944 w Polsce; 1952–91 w Ukr. SRR; kościół Dominikanów (poł. XVII w.), klasztor (poł. XVIII w.), cerkiew drewniana (XVII w.), baszta obronna (pocz. XVII w.).
