Belloy Pierre

Belloy

[böl^uạ]

Pierre de, ur. ok. 1540, Montauban, zm. 1613, Tuluza,

fr. myśliciel polit. i prawnik;

związany z uniw. w Tuluzie; zdeklarowany rojalista, uzasadniał pretensje Katarzyny Medycejskiej do korony portugalskiej; od 1585 publikował pamflety atakujące Ligę Katol. i Gwizjuszy oraz broniące praw Henryka Burbona, króla Nawarry, do tronu fr.; po objęciu tronu przez Henryka IV mianowany adwokatem generalnym przy parlamencie Tuluzy (1593); jest uznawany za pierwszego myśliciela fr., który przedstawił spójną doktrynę boskiego uprawnienia królów w Apologie catholique (1585), odpierającą argumenty formułowane przez publicystów Ligi dla uzasadnienia papieskiego aktu ekskomuniki Henryka; twierdząc, że Bóg jest bezpośrednim dawcą korony, B. oddalał zarówno pretensje papieża do kwestionowania porządku dziedziczenia korony, jak i roszczenia ludu lub Stanów Generalnych w tym względzie.