Béjart Maurice
 
Encyklopedia PWN
Béjart
[beżạ:r]
Maurice Wymowa, właśc. M. Berger, ur. 1 I 1927, Marsylia, zm. 22 XI 2007, Lozanna,
fr. choreograf, tancerz.
1953–59 kier. fr. zespołów baletowych; założyciel (1960) i kierownik artyst. międzynar. zespołu Balet XX Wieku; przedstawiciel nowoczesnego tańca baletowego; wykonawca m.in. gł. partii w Symfonii samotnego człowieka z muzyką P. Schaeffera i P. Henry’ego (1955, we własnym układzie choreograficznym); autor inscenizacji i choreografii m.in. Święta wiosny I. Strawinskiego (1959), Bolera M. Ravela (1960), Potępienia Fausta H. Berlioza (1964 w operze w Paryżu), IX Symfonii L. van Beethovena (1964), Romea i Julii H. Berlioza (1966), Bhakti lud. muzyka ind. (1968), Nijinski, clown de Dieu muzyka P.I. Czajkowskiego (1972); wspomnienia Béjart par Béjart (1979) i  Un instant dans la vie d’antrui, memoirs (1979).
zgłoś uwagę
Ilustracje
Ognisty Ptak, muzyka I. Strawinski, w inscenizacji Maurice'a Béjarta, Lozanna, 1970 fot. J. Multarzyński/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia