Behazin

Behazin, właśc. Mohammad Etemadzade, ur. 1915, zm. 2006,

perski pisarz i tłumacz;

w twórczości tematycznie związanej gł. ze środowiskiem wiejskim podejmuje krytykę stosunków społ. i polit. panujących w Iranie; przeniknięta liryzmem proza B., pisana żywym językiem potocznym, ukazuje walkę z przesądami społ. i rel. (sytuacja kobiet, nierówność społ.); autor zbiorów opowiadań, m.in. Be suje mardom [‘do ludzi’] (1948), Naksz-e parand [‘haft na jedwabiu’] (1955), Muhri-je mor [‘wróżka’] (1967), powieści Dochtare raijjat [‘wiejska dziewczyna’] (1954); tłumaczył na język perski utwory H. de Balzaka, W. Szekspira, R. Rollanda, M.A. Szołochowa.