Bassompierre
syn Christophe’a, fr. wódz i dyplomata;
[basąpjẹ:r]
François de, ur. 12 IV 1579, Haroué, zm. 12 X 1646, Provins,
Bassompierre François
Encyklopedia PWN
od 1598 w służbie Henryka IV, jego faworyt; 1600 brał udział w kampanii w Sabaudii, 1603 walczył na Węgrzech z Turkami; podczas regencji Marii Medycejskiej wspomagał ją w walce z rebelią szlachty (1615–16); od 1617 służył Ludwikowi XIII; wyróżnił się w walkach z hugenotami: za zasługi w wojnie 1621–22 mianowany marszałkiem Francji, 1628 uczestniczył w oblężeniu La Rochelle, 1629 — w kampanii w Langwedocji; 1614 w misji dyplomatycznej w Szwajcarii, 1621 ambasador w Hiszpanii, 1626 — w Anglii; oskarżony o udział w spisku przeciwko kard. J.A. Richelieu, z jego rozkazu 1631–43 więziony w Bastylii; uwolniony po śmierci kardynała, odzyskał wszystkie godności; autor autobiografii Le Journal de ma vie (1665) i pamiętników Mémoires (1665).
