Basilicata
 
Encyklopedia PWN
Basilicata
[bazilikạta],
region w południowych Włoszech, między zat.: Tarencką (M. Jońskie) na południowym wschodzie i Policastro (M. Tyrreńskie) na południowym zachodzie a rz. Ofanto (uchodzi do M. Adriatyckiego) na północy;
pow. 10 tys. km2; 590 tys. mieszk. (2008); gł. miasta — Potenza (stol.) i Matera; powierzchnia górzysta (Monte Sirino, 2005 m), rozwinięte zjawiska krasowe, w południowo-wschodniej części B. nadbrzeżna nizina; jeden z najsłabiej rozwiniętych gosp. regionów Włoch; podstawą gospodarki jest rolnictwo; uprawa gł. winorośli, oliwek, zbóż, roślin strączkowych; hodowla kóz i owiec; wydobycie gazu ziemnego (Ferrandina, Pisticci) i węgla brunatnego (Merkure); przemysł gł. spoż., włók., odzieżowy, chem., maszynowy.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia