Barea Arturo
 
Encyklopedia PWN
Barea Arturo, ur. 20 IX 1897, Badajoz, zm. 24 XII 1957, Faringdon,
pisarz hiszpański;
samouk; w czasie wojny domowej 1936–39 pracownik republikańskiego aparatu propagandy, od 1939 na emigracji w Wielkiej Brytanii; debiutował tomem przejmujących opowiadań wojennych Valor y miedo (1938), świat. rozgłos zdobył wydaną w języku ang. trylogią autobiogr. The Forging of a Rebel (1941–44, oryginał hiszp. La forja de un rebelde 1951), przedstawiającą, z niezrównaną plastycznością opisu i naturalnością języka, środowiska, w których spędził dzieciństwo i młodość; część 3. (La llama) dokumentuje codzienną egzystencję oblężonego Madrytu; ostatnia powieść B., The Broken Root (1952, oryginał hiszp. La raíz rota 1955) porusza temat nieudanego powrotu działacza republikańskiego z emigracji; ponadto szkice lit. Lorca, the Poet and his People (1944) i Unamuno (1952).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia