Barcewicz Stanisław, ur. 16 IV 1858, Warszawa, zm. 29 VIII 1929, tamże,
skrzypek, dyrygent i pedagog muzyczny;
Barcewicz Stanisław
Encyklopedia PWN
fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
studiował w Warszawie u W. Górskiego i A. Kątskiego, następnie w konserwatorium w Moskwie u F. Lauba (skrzypce) oraz P. Czajkowskiego (kompozycja); 1876 ukończył studia ze złotym medalem; od 1877 koncertował w kraju oraz w Rosji, Niemczech, Francji, Wielkiej Brytanii i Skandynawii; od 1885 profesor konserwatorium w Warszawie, 1910–19 jego dyr.; 1889 zał. Kwartet Konserwatorium (B. — I skrzypce, E. Stiller — II skrzypce, J. Jakowski — altówka, W. Aloyz, później A. Cink — wiolonczela), który prowadził do śmierci (kwartet dał kilkaset koncertów); od 1893 dyrygował w Operze Warsz., której był koncertmistrzem; ceniony jako wykonawca muzyki klasyków i romantyków, zwłaszcza H. Wieniawskiego i F. Mendelssohna-Bartholdy’ego, był też znakomitym kameralistą; często koncertował z A. Michałowskim (fortepian) i A. Wierzbiłłowiczem (wiolonczela); jako pedagog wykształcił pokolenie skrzypków pol., m.in. M. Karłowicza, J. Jarzębskiego, J. Ozimińskiego.
