Banu Hilal, Banū Hilāl,
plemię arabskie wywodzące się z południowego Nadżdu;
Banu Hilal
Encyklopedia PWN
w okresie staroarabskim czcili bóstwo Chalsa, dzielili się na pięć odłamów; w początkach ery muzułmańskiej walczyli z Mahometem, zislamizowani, wywędrowali do Syrii, a następnie (IX w.) do Egiptu, skąd 1052 wyruszyli do Afryki Północnej, ostatecznie przesądzając o arabizacji tych obszarów — ciężkie walki z plemionami berberskimi (głównie z Berberami Zenata); ich dzieje i obyczaje opisane są w słynnym eposie rycerskim Sirat Bani Hilal, który stanowi podstawowe źródło historyczne na temat tego plemienia.
