Bamako

Bamako,

stolica Mali, w południowo-zachodniej części kraju, nad Nigrem.

Do 2. poł. XIX w. niewielkie osady ludów Bambara i Malinke; 1882 zajęte przez Francuzów; 1920–58 ośr. adm. Sudanu fr.; od 1960 stol. niepodległego Mali. Główny ośr. handl. i przem. kraju; przemysł spoż. (mięsny, olejarski, tytoniowy, przetwórstwo owoców), włók., obuwniczy, metal., fabryka zapałek, montaż odbiorników radiowych; ważną rolę odgrywa rzemiosło artyst. (tkactwo, złotnictwo, wyroby z drewna, kości słoniowej, skóry); linia kol. do Dakaru (Senegal); międzynarodowy port lotniczy Sénou; jedyny w kraju ośr. kult.-nauk.; wyższa szkoła adm., ponadto szkoły: techn., nauczycielska, med., instytuty badawcze (rolnictwa tropik., zootechniki, meteorologii); biblioteka nar.; muzeum narodowe. W pobliżu, na Nigrze poniżej Bamako, port śródlądowy w m. Koulikoro (połączone z Bamako linią kol.) i elektrownia wodna (Sotuba).