Bali,
lud afryk. zamieszkujący środkowy Kamerun; ok. 25 tys. (1993);
Bali
Encyklopedia PWN
język z grupy bantu; zachowują tradycyjne wierzenia: kult przodków, wiarę w boga stwórcę i bóstwa natury; B. przybyli z północy, prawdopodobnie w XVIII w., spychani przez wędrowne grupy Fulanów; podstawą organizacji społecznej są egzogamiczne rody patrylinearne; jest praktykowany lewirat (prawo zwyczajowe nakazujące poślubienie wdowy przez brata zmarłego męża); występuje tradycyjna zapłata za żonę; brak władzy centralnej — każda wieś jest niezależną jednostką, na której czele stoi rada starszych i wódz; o utrzymanie jedności wspólnoty dbają tajne stowarzyszenia, głównie „ludzie lamparty”; podstawą utrzymania jest kopieniacze rolnictwo (kukurydza, maniok, orzeszki ziemne), hodowla, w niewielkim stopniu łowiectwo i zbieractwo; od wieków uczestniczyli w handlu (w przeszłości używali płacideł w formie miniaturowych kowadeł); znani z wyrobów rzemiosła (kowalstwo, garncarstwo) i sztuki (maski, rzeźba w drewnie).
