Balanchine George

fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Balanchine

[balãszịn]

George , właśc. Gieorgi Bałancziwadze, ur. 22 I 1904, Petersburg, zm. 30 IV 1983, Nowy Jork,

choreograf amerykański, pochodzenia gruzińskiego.

Do 1924 w Piotrogrodzie; 1925–29 w Les Ballets Russes; od 1934 w USA; kontynuator tradycji artyst. zespołu S. Diagilewa; jeden z najwybitniejszych choreografów baletu XX w.; twórca amer. sztuki baletowej i stylu neoklas. w choreografii; 1933 zał. (wspólnie z L. Kirsteinem) School of American Ballet w Nowym Jorku; od 1948 do końca życia dyr. New York City Ballet; autor baletów symfonicznych, m.in. Concerto barocco do muzyki J.S. Bacha (1941), Cztery temperamenty do muzyki P. Hindemitha (1946), Symfonia C-dur do muzyki G. Bizeta (1947), także do wielu kompozycji I. Strawinskiego (m.in. Apollon musagète 1928, Orfeusz 1948); w latach 30. i 40. komponował sceny baletowe w musicalach i operetkach; twórczość choreograficzna Balanchine’ zyskała świat. sławę i stała się źródłem inspiracji dla następnych pokoleń choreografów. Wydał Complete Stories of the Great Ballet (1954) i New Complete Stories of the Great Ballet (1968).