Bąkowski Zenon
 
Encyklopedia PWN
Bąkowski Zenon, ur. 19 VIII 1920, zm. 1 X 1992, Warszawa,
skrzypek i pedagog muzyczny;
studiował w konserwatorium w Warszawie u S. Tawroszewicza, po II wojnie świat. w PWSM u J. Jarzębskiego i T. Wrońskiego; laureat m.in. 1950 Konkursu im. J.S. Bacha w Poznaniu, 1951 Międzynar. Konkursu Skrzypcowego w Berlinie; od 1980 profesor Akad. Muz. w Warszawie, do jego uczniów należą m.in.: T. Gadzina, Sz. Kawalla, także syn, Krzysztof, specjalizujący się w wykonaniach muzyki współcz.; od 1947 grał w orkiestrze Filharmonii Nar. w Warszawie, był jej wieloletnim (od 1957) koncertmistrzem.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia