Bakhuizen Ludolf

Bakhuizen, Bakhuisen, Backhuysen, Backhuyzen, Ludolf, ur. na przeł. 1630 i 1631, Emden, zm. 1708, Amsterdam,

holenderski malarz, rysownik i akwaforcista;

jeden z najwybitniejszych marynistów swoich czasów; był uczniem A. van Everdingena i H. Dubbelsa w Amsterdamie, gdzie zamieszkał na stałe ok. 1650; jego dojrzałe dzieła wykazują także wpływ W. van de Velde mł.; jeden z najpopularniejszych artystów swojej epoki, pracował m.in. dla cara Piotra I Wielkiego i kilku książąt niem.; przedstawiał okręty na wzburzonym morzu (Burza morska 1702), odchodząc od naturalizmu na rzecz dekoracyjności; poza widokami mor. tworzył też nieliczne pejzaże lądowe i weduty, portrety, sceny rel. i rodzajowe.