Babimojszczyzna,
region hist. ukształtowany na pograniczu wielkopol.-brandenbursko-śląskim;
Babimojszczyzna
Encyklopedia PWN
1945–50 osobny powiat babimojski; obecnie podzielony między woj. wielkopol. i lubuskie. Od poł. XIV w. istniało starostwo babimojskie; w XV i XVI w. region znany z uprawy winorośli i wyrobu sukna; w czasie najazdu szwedz. 1655–56 teren walk partyzanckich prowadzonych pod dowództwem starosty K. Żegockiego; od 1793 pod zaborem pruskim; walka z germańskimi (ośr. m.in. Babimost, Kargowa, Dąbrówka Wielkopolska, Nowe Kramsko, Podmokle Wielkie); 1918–19 udział ludności w powstaniu wielkopol.; na mocy traktatu wersalskiego 1/5 pow. przyłączona do Niemiec; jej ludność, w większości pol., działała na rzecz zachowania polskości (pol. organizacje, szkolnictwo itp.); działacze m.in.: F. Bednarkiewicz, J. Budych, J. Cichy, W. Fabiś, S. Obst, F. Sarnowski, T. Spiralski, F. Wajman; po agresji niem. 1939 na Polskę wielu pol. działaczy Babimojszczyzny uwięziono w obozach koncentracyjnych (gł. w Sachsenhausen); większość zginęła. Region pielęgnuje tradycje folklorystyczne (stroje, pieśni lud., obrzędy itp.).
