Asz Szalom, ur. 1 I 1880, Kutno, zm. 10 VII 1957, Londyn,
pisarz żydowski, tworzący w języku jidysz;
Asz Szalom
Encyklopedia PWN
od 1914 gł. w USA; twórczość utrzymana w poetyce realist., z pierwiastkami romant., zawiera obraz środowisk żydowskich, ukazany na tle hist. i współcz. problemów społecznych. Uznanie zdobyły opowiadania i powieści, m.in. Miasteczko (1905, wyd. pol. 1911), Ameryka (1911, wyd. pol. 1926), Matka (1925, wyd. pol. 1933), trylogia Przed potopem (1929–31, wyd. pol. 1930–31), Der Thilim jid [’odmawiający psalmy’] (1934). Wyrazem zainteresowania Asza żydowską genezą chrześcijaństwa były m.in. powieści: Mąż z Nazaretu (1939, wyd. pol. 1990) oraz wydane w tłum. ang .The Apostle (1943) i Mary (1949), które spotkały się z nieprzychylnymi sądami krytyków żydowskich. Ponadto dramaty, m.in.: Motkie złodziej (1916, wyd. pol. 1925, wyst. pol. 1930), Mesjaszowe czasy, czyli Droga do Syjonu (1906, wyst. pol. 1906), Bóg zemsty (1906, wyst. pol. 1909). Polski wybór Opowiadania (1964).
