Artusa dwór,
typ budynku korporacyjnego, przeznaczonego na zebrania i życie towarzyskie bogatego patrycjatu miejskiego, zgrupowanego wg pochodzenia geogr.-kult. lub zawodu w bractwach (ławach), które nawiązują do średniow. wspólnot osób świeckich, i pragnącego naśladować obyczaje i tradycje rycerskie.
Artusa dwór
Encyklopedia PWN
Nazwa, związana z legendą o królu Arturze, pochodzi od turniejów rycerskich, zw. świętami „okrągłego stołu” bądź „dworami Artusa”, które począwszy od 1232, urządzano na terenach łac. królestw Bliskiego Wschodu, a potem i Europy Zachodniej; od 2. poł. XIII w., organizowało je również zamożne mieszczaństwo północnoniem. miast hanzeatyckich (m.in. Magdeburg, Hildesheim); w pocz. XIV w. były popularne także w krajach nadbałtyckich, gdzie nazwa dwór Artusa oznaczała wówczas nie turniej, a tylko sam budynek; w tym znaczeniu dwory Artusa istniały jedynie w portowych miastach Pomorza i miastach związanych z Hanzą (Gdańsk, Chełmno, Elbląg, Toruń, Braniewo, Malbork, Stralsund, Królewiec i Ryga).
