Argentyńczycy
 
Encyklopedia PWN
Argentyńczycy,
ogół mieszkańców Argentyny mówiących językiem hiszp. (36,1 mln, 1998)
tworzących polityczno-historyczną wspólnotę o wyjątkowo dużym jak na Amerykę Łacińską stopniu jednorodności rasowej (ok. 90% ludności białej) i religijnej (91% katolików), Indian zachowujących pewną odrębność kulturową (głównie mieszkających na pograniczu z Chile, Boliwią i Paragwajem) szacuje się na ok. 100 tys. (Araukanie w Patagonii i Keczua w północnej Argentynie); początki kształtowania się świadomości narodowej A. sięgają początków XIX w., jednak zasadniczy wpływ na proces tworzenia się narodu miał trudny i krwawy etap jednoczenia się państwa, zakończony w latach 1861–80; zachodził on równocześnie z ostateczną eksterminacją i zepchnięciem do Patagonii plemion indiańskich oraz początkiem wielkiej fali imigracji z Europy, która z różnym natężeniem trwała do połowy XX w.; w ciągu 80 lat (1870–1950) przybyło co najmniej 4 mln przybyszów, w tym większość Hiszpanów i Włochów; imigranci, niezależnie od kraju pochodzenia, zazwyczaj szybko asymilowali się, czemu sprzyjał brak antagonizmów rasowych, etnicznych czy religijnych, rozwinięta urbanizacja, powszechność oświaty, wysoki poziom życia, więzi kulturowe z Europą oraz silne i rozbudzane przez władze poczucie wielkości kraju i nieograniczonych możliwości jego rozwoju; wszystko to ukształtowało w A. poczucie przynależności do obszaru kultury europejskiej w stopniu nie spotykanym (z wyjątkiem Urugwaju) w Ameryce Łacińskiej; umacnianiu poczucia tożsamości sprzyja też względna łatwość awansu społecznego oraz jednoczący, dość spójny, wzorzec obyczajowy wielkomiejskich warstw średnich, akceptowany przez społeczeństwo.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia