Antarktyczny Prąd Okołobiegunowy
 
Encyklopedia PWN
Antarktyczny Prąd Okołobiegunowy, Antarctic Circumpolar Current,
zimny prąd morski w południowej części oceanu światowego, na oceanach: Atlantyckim, Indyjskim i Spokojnym, w Antarktyce;
jako nieprzerwany strumień opływa Antarktydę z zachodu na wschód, między 40° a 55°S; sięga dużych głębokości obejmując wody przydenne; prędkość 0,6–1,1 km/h — pełny obieg trwa ok. 3 lat; szerokość prądu na powierzchni 1000–1500 km; przepływ wynosi od 183 mln m3/s w Cieśninie Drake’a do 215 mln m3/s z Oceanu Atlantyckiego na Ocean Indyjski (największy pod względem przenoszonej masy wód prąd morski na Ziemi); Antarktyczny Prąd Okołobiegunowy płynie wskutek całorocznego oddziaływania wiatrów zachodnich; północne odgałęzienia prądu wchodzą w skład stałej cyrkulacji powierzchniowej wód 3 oceanów jako prądy zimne, płynące wzdłuż zachodnich wybrzeży kontynentów półkuli południowej; powierzchniową część Antarktycznego Prądu Okołobiegunowego nazywa się Prądem Zachodnich Wiatrów lub Dryfem Zachodnim; między Prądem Zachodnich Wiatrów a brzegami Antarktydy płynie w kierunku przeciwnym, ze wschodu na zachód, brzegowy Prąd Wschodnich Wiatrów.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia