Altamira y Crevea Rafael
 
Encyklopedia PWN
Altamira y Crevea
[a. i krewẹa]
Rafael, ur. 10 II 1866, Alicante, zm. 1 VI 1951, m. Meksyk,
hiszp. prawnik i historyk;
publicysta o poglądach republikańskich i liberalnych, wykładowca Wolnej Wszechnicy Nauczania; od 1897 profesor prawa na uniwersytecie w Oviedo, 1911–13 dyr. generalny nauczania początkowego, od 1914 profesor uniwersytetu w Madrycie; po I wojnie świat. czł. komitetu organizacyjnego Stałego Trybunału Sprawiedliwości Międzynar. w Hadze powołanego przez Ligę Narodów, następnie sędzia Trybunału; od czasu hiszp. wojny domowej 1936–39 na emigracji we Francji, a od 1944 — w Meksyku; autor Historia de España y de la civilización española (t. 1–3 1901–06, rozszerzana i kilkakrotnie wznawiana) — obszernej syntezy dziejów polit., gosp., społ. i kult. Hiszpanii, pisanej pierwotnie z myślą o podniesieniu ducha nar. po klęsce w wojnie hiszp.-amer. 1898; opublikował też m.in. Historia del Derecho español (1903).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia