Ałtaj, Ojrot-Ałtaj, Republika Ałtaju, ros. Riespụblika Ałtạj, ałtajskie Altajdyṅ Respublikazy,
republika w azjat. części Rosji, w górach Ałtaj;
Ałtaj
Encyklopedia PWN
206 tys. mieszk., (2010), gł. ludy ałtajskie, Rosjanie, Kazachowie; powierzchnia 92,6 tys. km2; stol. Gornoałtajsk. Ałtaj leży w najwyższej części gór Ałtaj (ze szczytem Biełucha, 4506 m); klimat umiarkowany chłodny, wybitnie kontynent.; gł. rz.: Katuń i Bija, we wschodniej części Jez. Teleckie; ok. 25% pow. zajmują lasy typu tajgi; powyżej 2000–2500 m subalpejskiej i alpejskiej łąki; w dorzeczu rz. Czułymszan Rezerwat Ałtajski (zał. 1932). Eksploatacja lasów; hodowla bydła, owiec, kóz, jaków i marali, pszczelarstwo; uprawa zbóż (owies, jęczmień), drzew owocowych; przemysł drzewny, lekki (włók., skórz.-obuwniczy), spoż.; w budowie elektrownie wodne — Czemalska i Katuńska (na rz. Katuń); przez terytorium Ałtaju przechodzi trakt czujski (od Bijska do granicy z Mongolią).
Historia. W 1922 utworzono Ojrocki Obwód Autonomiczny (od 1948 pod nazwą Gornoałtajski Obwód Autonomiczny); VI–XII 1991 Gornoałtajska SRR; po podpisaniu układu federacyjnego z Rosją od marca 1992 Rep. Ałtaju.
