Aldecoa Ignacio
 
Encyklopedia PWN
Aldecoa
[aldekọa]
Ignacio, ur. 24 VII 1925, Vitoria, zm. 15 XI 1969, Madryt,
pisarz hiszp., pochodzenia baskijskiego;
debiutował jako poeta (Todavía la vida 1947, Libro de las algas 1949), rozgłos zdobył powieściami El fulgor y la sangre (1954) i Z wiatrem solano (1956, wyd. pol. 1961), w których motywy samotności, zagrożenia i lęku przed śmiercią splatają się z realist. obserwacjami surowej rzeczywistości hiszp. lat 50.; mistrzostwo narracji osiągnął w licznych zbiorach opowiadań, pełnych goryczy, a jednocześnie wyrozumiałości dla bohaterów wywodzących się często z nizin społ. (Cuentos completos 1995).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia