Albert I
 
Encyklopedia PWN
Albert I, z dynastii Koburgów, ur. 8 IV 1875, Bruksela, zm. 17 II 1934, Marche-les-Dames k. Namur,
król Belgów od 1909, ojciec Leopolda III;
w czasie I wojny świat., po agresji niem. będącej pogwałceniem neutralności Belgii, stanął na czele armii i utrzymał północny skrawek terytorium do zakończenia działań wojennych; z racji szacunku dla zobowiązań międzynar. i decyzji o obronie kraju stał się bardzo popularny, zyskał przydomek rycerza-króla; po 1918 koncentrował się na poszukiwaniu gwarancji bezpieczeństwa, inspirował reformy społ. i rozwój kolonii; uprawiał alpinizm, zginął w czasie samotnej wspinaczki.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia