Abutsu-ni, ur. między 1208 a 1225, zm. 1283,
japońska poetka i pisarka;
Abutsu-ni
Encyklopedia PWN
pochodziła z arystokratycznego rodu Taira; dama dworu cesarskiego, 1275, po śmierci męża, poety Fujiwara Tameie, i syna, została mniszką buddyjską; zachowało się ok. 330 jej wierszy waka, gł. o tematyce miłosnej, wyróżniających się błyskotliwą formą i wyrafinowanymi chwytami stylistycznymi; w rozprawie Yoru-no tsuru [‘żuraw nocą’] (1278–83) przedstawiła teorię poezji, inspirowaną poglądami męża; jej najsłynniejszym utworem jest Izayoi-nikki [‘dziennik szesnastej nocy’] (ok. 1277–1280), poet. zapis podróży do siedziby shōguna, podjętej w celu obrony interesów syna, wypełniony rozważaniami nad obowiązkami synowskimi oraz poet. opisami mijanych miejsc (pol. przekł. fragmentów w antologii Dziesięć tysięcy liści 1961); ponadto Utatane-no ki [‘zapiski z drzemki’], krótki utwór w formie pamiętnika, poświęcony analizie niespełnionej miłości (pol. przekł. fragmentu w „Japonica” 1998 nr 8); przypisuje się jej także rozprawę dydaktyczną Niwa-no oshie [‘ogrodowe nauki’].
