Papua-Nowa Gwinea. Warunki naturalne.
Papua-Nowa Gwinea. Warunki naturalne
Encyklopedia PWN
Papua-Nowa Gwinea zajmuje wschodnią część Nowej Gwinei oraz wyspy: d'Entrecasteaux, Trobrianda, Luizjady, Nową Brytanię, Nową Irlandię, Manus, Nowy Hanower, Admiralicji, Buka, Bougainville (łącznie ok. 600 wysp); rzeźba wysp silnie rozczłonkowana; najwyższe G. Centralne na Nowej Gwinei (do 4506 m); od południowego zachodu do G. Centralnych przylega rozległa, płaska, miejscami silnie zabagniona nizina; Nowa Brytania i wyspy przy północnym wybrzeżu Nowej Gwinei leżą w strefie aktywnej sejsmicznie, 18 czynnych wulkanów (m.in. wyspy: Long, Karkar, Manam), częste katastrofalne trzęsienia ziemi. Klimat równikowy wybitnie wilgotny, w górach podrównikowy wilgotny; średnia temp. dobowa na nizinach ok. 26°C, na wys. 2500–3000 m — poniżej 10°C; roczna suma opadów waha się od 1500 mm do 7500 mm; pora bardziej wilgotna od grudnia do marca (związana z monsunem północno-zachodnim), mniej wilgotna od maja do października (przewaga wiatrów południowo-wschodnich); na wys. 2500–3000 m opady ciągłe w postaci drobnego deszczu, niekiedy gradu. Liczne rzeki, najdłuższe na Nowej Gwinei: Sepik, Ramu, Fly, Purari. Głównie wilgotne lasy równikowe, na wys. od 1500 m do 3000 m — lasy górskie (w niższych położeniach z drzewiastymi paprociami); ponad górną granicą lasu na Nowej Gwinei — zarośla i łąki wysokogórskie; na niskich brzegach mor. i w ujściach rzek — lasy mangrowe (namorzynowe); w dorzeczu Fly występuje sawanna z eukaliptusami i akacjami; lesistość kraju wynosi 63,0%; najcenniejszym gat. jest Araucaria klinki, rośnie we wschodniej części Nowej Gwinei (na wys. 600–1500 m).
