Norwegia. Ustrój polityczny

Norwegia. Ustrój polityczny.

Zgodnie z konstytucją z 1814 (wielokrotnie nowelizowaną) Norwegia jest dziedziczną monarchią konstytucyjną Głową państwa jest król (królowa). Władza ustawodawcza należy do 1-izbowego parlamentu, Stortingu, wyłanianego w wyborach powszechnych, bezpośrednich i równych, wg systemu proporcjonalnego, w głosowaniu tajnym, na 4-letnią kadencję. Storting liczy 169 deputowanych i nie może być rozwiązany przed upływem kadencji. Na 1. sesji Storting dzieli się (na cały czas kadencji) na 2 części: Lagting (1/4 składu Stortingu) i Odelsting (3/4); nie mają one charakteru izb parlamentarnych; obradują osobno w toku prac ustawodawczych, w innych kwestiach (także przy niezgodności stanowisk Lagtingu i Odelstingu wobec projektu ustawy) decyzje zapadają na posiedzeniach plenarnych Stortingu. Monarcha dysponuje prawem weta zawieszającego wobec ustaw przyjętych przez parlament (prawo to nie obejmuje uchwał budżetowych). Storting powołuje ombudsmana ds. kontroli administracji. Władzę wykonawczą konstytucja powierza królowi; faktycznie władzę tę sprawuje rząd (zw. Radą Państwa), składający się z premiera (z tytułem min. stanu) i ministrów (radców stanu), powoływany i odwoływany przez króla, który może przewodniczyć obradom rządu. Wymiar sprawiedliwości należy do niezawisłych sądów: I i II instancji oraz Sądu Najwyższego, który pełni też funkcję trybunału konstytucyjnego.